INVICTUS
10 augustus 2016
Hola chickas en chickos,
Na veel bloed zweet tranen geluksmomentjes en gevloek doet het mij deugd te kunnen mededelen dat IK na 820 km ben aangekomen in Santiago de Compostella. Dat allemaal dankzij mijn eigen doorzettingsvermogen en inzet (en de hulp van Nolly, zonder jou tips was ik allang gesneuveld, m'n eeuwige dank ) Hoe vaak wilde ik stoppen, Thank fuck dat ik dat niet heb gedaan.
Uit alle idiote en impulsieve acties die ik op mijn naam heb staan (best n aantal) is dit zonder twijfel de beste actie die ik ten uitvoer heb gebracht. Vele hebben aan me getwijfeld. Ik heb me de eerste weken alleen gevoeld aangezien ik, op slechts een enkeling na, de enige was die een ultiem geloof had in t inmiddels feit dat ik de eindstreep zou halen. Mijn eerste dankwoord richt ik dan ook aan de mensen(jullie weten t zelf) die mij onvoorwaardelijk hebben gesteund. Ik ben heel dankbaar en zal dit altijd meedragen in m'n hart. Daarnaast waren er de mensen die dachten dat ik t never nooit zou halen. Ook jullie wil
Ik bedanken, zonder jullie had ik namelijk nooit de kracht gehad om nog een beetje gas te geven als ik niet meer op m'n poten kon staan. Ik zou t namelijk niet over m'n hart kunnen verkrijgen jullie gelijk te geven. Ik neem t jullie niet kwalijk, het is ook wel te zot voor woorden om heel noord west Spanje door te lopen zonder te trainen. Zo zie je maar, the sky is niet eens meer the limit!!
Naast de (soms) adembenemende uitzichten zijn het de mensen die ik heb ontmoet die mijn camino zo bijzonder hebben gemaakt. Ik heb vrienden voor t leven gemaakt, ik noem: m'n 2 Ierse vriendinnen die ik zeker nog ga opzoeken. M'n koekwaus van n topwijf Maria uit USA. Dominic m'n hubsche deutsche schoothund die heel wat gegrijns van me heeft getolereerd. Liefde voor deze mensen!
Al met al heb ik gelachen en gehuild. Ik ben erachter dat niets onmogelijk is als je je hart maar volgt en volhard! Je kan alles bereiken waar je je gedachte toezet. Onthoud dat en neem t maar van me aan! Ik heb me bedacht hoe blij en dankbaar ik ben dat ik een zorgeloze jeugd heb gehad. (Dankje pap en mam)Daarnaast heb ik me gerealiseerd wie mijn echte vrienden zijn en wie niet. De mensen op wie ik kan blijven bouwen en de mensen waar ik niets van hoef te verwachten. Wie blij is indien ik zegevier en wie liever had gehad dat ik zou falen. Deze reis heeft t allemaal ontzettend, tja verhelderend, zak mar zegge. Levenslessen 2.0 + strakke aars dankzij de camino.
Ik heb alle schepen van mijn eerste (bijna) 25 levensjaren achter mij verbrand en kan niet wachten op al het moois wat er nog in het verschiet ligt. Ik hoop met heel m'n Hart dat ik jullie over 25 jaar nog steeds Bij me heb in goede gezondheid. Dat ik jullie aan mijn zijde heb als ik afstudeer, ga trouwen met de liefde van m'n leven, liefdesbaby's en noem de hele ratteplan maar op. Want ondanks het feit dat ik nu weet dat ik t alleen kan, ben ik tegelijkertijd niemand zonder de mensen van wie ik hou! Een wonderschone paradox. Daarom proosten we de 13e op het leven, de liefde en ons eeuwigdurend bondgenootschap!
Adios amigos ❤️❤️
Wat zijn wij ontzettend trots dat je de tocht volbracht hebt
Het idee kwam op als donderslag bij heldere hemel, zo impulsief je bent.
We hebben even aan het idee moeten wennen. Een meid alleen zo'n onderneming
We hebben echter nooit aan je getwijfeld.
40 dagen bent je van huis wat een tocht....
Je bent vertrokken met een rugzak van 7 kg, met minimale bepakking.
Verder foto's van overleden familieleden . In je verslagen hebben we kunnen zie waar je die gebracht hebt. Toen je daar was belde je mij, je huilde, ik jankte met je mee..
Je bent een speciaal kind geboren op Vrijdag de 13e, met het hart op de juiste plaats.
Gemma Glitter we kijken uit naar je terug komst aanstaande zaterdag.
We zijn niet ontzettend trots maar super super trots, dat jij een jong van ons bent. xxxx
Je mag trots zijn op jezelf. Monica