Oh oh the beauty of the caminOO

Hola chickas & chickos, 

Weer een nieuwe update uit pelgrimsland! Hallelujaaaaa. Inmiddels 136 km verwijderd van de "finish". Zoals jullie hebben gemerkt was ik ietwat down in m'n laatste update. Die middag heb ik m'n deutsche freund af weten te schudden. Daarna arriveerde ik in n hostel met n Nederlandse eigenaar. Een vent van 49 met rotte tanden die leefde op de camino. Hij heeft 18 camino's gedaan sinds 2013. JEZUSSsss. Maar buiten dat, was t n mooie mens. Ik heb gezellig met m gekletst onder t genot van een flesje Riojaaaa. T was n Amsterdammer dus op t eind van de avond was ik zn pop en schat etc

Hij legde me uit dat je drie fases doorgaat, de eerste alias de aanpassing. Kan ik me in vinden, slapen tussen al die snurkende en stinkende lui. Je voelt je goor, maar naar mate de tijd vordert en hoe vaker je menselijke uitwerpsels ziet liggen in t weiland dan accepteer je t maar. Daarna fase 2, die ik Thank god nu ben gepasseerd, de emotionele fase. Ik heb 2 uur gejankt bij Cruz de ferro door die foto's. Ook doordat Ik brieven heb geschreven aan degene aan wie ik nog wat kwijt moest en wat ik niet kan of mag zeggen in t echte leven. Heb ze allemaal rond n steen gefrot en daar neergepleurd letterlijk. Daarna, heb ik mezelf bij elkaar geraapt en  Savonds met n groep mensen gegeten. Volgende dag ff chill, niet gewandeld en gewacht op de groep met maria Hugo en Nick. Die zaten steeds n dag achter mij vandaar. 

T ergste komt nu, ik heb overal bedwants beten. Ik ga over m'n nek, ze zitten op m'n kont handen etc. Ik krab hele dag door aan m'n kont onderweg, iedereen kijkt me aan. Maargoed boeit me nog allerminst. Ben met Maria, mijn Amerikaanse joef, naar de pharmacia gegaan en 2 flessen gif gekocht. Iedere avond vergassen we de hele slaapzaal. Gisteren zijn Maria en ik lekker chill om half negen aangelopen. We deden 2 dagen in 1 dag, berg op van weet ik hoeveel kilometer. We kwamen om 21:00 pas aan omdat we hele dag onzinnige dingen hebben gedaan en teveul koffie hebben gedronken. Eenmaal in t dorp (boven de wolken, zie foto's fuckin amazin) geen slaapplaats. Was bijna aan t paniekeren, aangezien je anders buiten moet slapen. Kijk, ik ga ver voor m'n compostella maar ga niet buiten liggen koekoek. Gelukkig allemaal opgelost. Het enige probleem is nu die mongolen die wij tourigrinos ipv perigrimos noemen komen met busladingen vol aan. Waarom? Omdat als je de laatste 100 km loopt krijg je ook de compostella, dezelfde als ik. Slaat nergens op, heb er 700 km meer opzitten. T ergste is dat die pussy's je bed inpikken en eeij daardoor daardoor nu om 5 moeten opstaan om op tijd bij n hostel te komen zodat je n bed hebt. Maargoed never mind, Maria en ik sturen morgen backpack naar volgend hostel en lopen dagje zonder 11 kg ellende extra. Cant waitttt. 

Zo, volgende keer En tevens laatste keer dat ik m'n blog ding schrijf is met m'n compostella in de hand! Wie had dat gedacht he? Niemand, behalve ikke! Tot die tijd denk ik aan jullie❤️ ik geniet er nog ff van want alles vergaat behalve dn honger zoals ons oma altijd zegt.